Donderdag 24 juli 2014 Pingvellir

Na een lekkere douche gingen we richting het ontbijt. Heerlijke crackers, brood, jammetjes, aardbeidencompot en eitjes waren er om op te eten. Vervolgens duwden we alle tassen terug de auto in en vervolgden wij onze weg. We maakten nog een korte stop in Reykjavik om het theater Harpa te zien. Wauw, wat een gebouw! Het zonlicht weerkaatsten tegen alle spiegels (of spiegelachtige glazen) in allerlei kleuren. Terwijl de achtergrond grijzig was, deed het gebouw totaal niet grijzig aan. Het was alsof het in bellenblaas gedoopt was, zo schitteren de kleuren er overheen. Binnen was het haast nog indrukwekkender. Gele accessoires haalden het geheel op en het vijf verdiepingen hoge gebouw zorgde voor een schitterend uitzicht op voornamelijk de haven. Alles was ontzettend strak en modern, maar toch sprankelend en gekleurd. Echt een schitterend theater!
Vervolgens liepen we via de oude haven nog even de winkelstraat in voor een zaklamp, daarna gingen we weer terug naar de auto. We reden richting Raufarholsheller, een lava cave. Dit was een van IJslands grootste lava grotten, bijna 1 km lang en alleen het eerste deel was toegankelijk. Hij ontstond in de 11e eeuw en het was geweldig. Overal lagen rosten en stenen van lava. Samen met een zaklamp klauterden we naar beneden, over de rotsen heen omdat er geen pad liep. De rotsen werden steeds groter en hoewel je eerst zo hier en daar rechtstreeks nog naar de lucht kon kijken, werd het steeds donkerder. De rotsen hadden soms erg rode kleuren, terwijl anderen weer zwart zagen. Soms leek het zelfs alsof er een rotspartij recentelijk naar beneden was gekomen, zo onstabiel lagen ze daar. De regen kon hier gelukkig niet komen, maar het licht ook echt niet meer. Wanneer Tijn het stemmetje van onze tomtom nadeed en zei: 'Onze route wordt berekend’ draaiden we om en gingen terug naar de auto. We reden verder naar Krýsuvík, hier was een meer genaamd Grænavatn in een explosiekrater met blauw/groen water. Door de hoge temperatuur groeiden er algen in en samen met de mineralen die erin zaten zorgden ze voor de groene gloed. Iets verderop was het hete bronnengebied van Krýsuvík genaamd Seltun. Het water borrelde hier behoorlijk en de temperaturen lagen tussen de 80 en 100 °C. Doordat het vroeger een zwavelfabriek was geweest, rook je ontzettend de rotte eierengeur. Volgens IJslandse verhalen baadde hier een trollenvrouw.
De kleuren in dit gebied zagen er prachtig uit! Een zacht gele grond met hier en daar rood tinten en zelfs paarse tinten. Op verschillende plaatsen groeiden paarse bloemetjes en wilde tijm. Er hing op sommige plekken een dichte rook, afkomstig van het gloeiend hete water. Zelfs de stenen en grond waren warm en voelden kleiachtig aan. We klommen een steile helling op om de hoger gelegen bronnen te bezoeken en langzaam verdween ook het groen in de omgeving. Heel apart was dat soms je zicht helder was en vervolgens wazig wanneer er weer een grote stoomwolk voorbij trok.
Veel foto’s maakten we van het schitterende landschap voordat we weer met de tocht naar beneden begonnen. Opeens vond ik de berg een heel stuk steiler dan op de heenweg, maar al snel zijn we beneden.

IJsland heeft een rondweg, nr 1, deze is verhard en goed te rijden. Vervolgens heb je van die half geasfalteerde wegen en wegen die je geen weg meer noemen kunt. Daar hadden we vandaag ook kennis mee gemaakt. Diepe kuilen en plassen kwamen we tegen terwijl we helemaal door elkaar geschud werden. We reden zelfs met de auto door een rivier heen omdat er geen brug was! We waren op weg naar Krýsuvíkerberg. Een loodrechte rotskust die als broedplaats voor vogels (meeuwen en jawel papegaaiduikers) dient. Overal vlogen meeuwen en ze schreeuwden luid terwijl ze van en naar het water vlogen. Op de kliffen zaten honderden witte stipjes: meeuwen die rustten of aan het eten waren. Helaas zagen we nog geen papagaaiduikers, maar ook dit uitzicht was prachtig.
We wandelden nog een stuk voordat we met de auto richting de Blue Lagoon hobbelden.

Zacht blauwe baden waarvan je het einde niet zag door alle stoom die er boven hing. Lavastenen lagen om de baden heen en via bruggetjes kon je over sommige plekken heen lopen. Er was een bar in het water waar je heerlijke smoothies drinken kon, terwijl je de heilzame werking van het water op je liet inwerken. Het water bevatte meer dan 12,5% zout en samen met de mineralen zorgde dit voor een reiniging. Langs de kanten stonden emmers met Silica erin, een witte modder die je op je gezicht kon smeren voor een reinigend effect. Het eerst zo zachte modderpapje werd langzaam steeds witter en harder en de helft van de mensen in de baden hadden een wit gezicht. Heerlijk was het om even te gaan staan en de verkoelende buitenlucht op je lichaam te voelen voordat je weer onderging in het warme water van rond de 38°. We hadden gedobberd, op de stenen gehangen en genoten. Nadat we de maskers van onze gezichten gewassen hadden, scrubden we onze handen met de fijne basalt steentjes die op de bodem te vinden waren. Er was zelfs de mogelijkheid om in het water een massage te krijgen! Helaas hing daar wel een prijskaartje aan en hadden we dat overgeslagen. Wanneer we eruit gingen (en dat duurde wel even) waren onze vingertoppen gerimpeld en was onze huid heerlijk zacht. Mijn haar moest ik 5 keer met crèmespoeling wassen voordat ook dat weer heerlijk zacht en klitloos was.
Helemaal zen liepen we weer naar de auto en reden we naar de spleet tussen de Noord Amerikaanse plaat en de Euraziatische plaat. In het midden van de brug over de spleet heen stonden we zowel in Amerika als in Europa terwijl onder ons een breed pad vol as lag. Ik had eigenlijk gehoopt om daar lava te zien vloeien, maarja dat is er natuurlijk niet. Terwijl we verder reden, was het inmiddels 10 uur 's avonds geweest en waren we al bijna 13 uur op pad. Het was nog steeds even licht als vanochtend (en gisteravond en voor een groot deel zoals vannacht) waardoor het leek alsof je dag twee keer zo lang was. Nu begonnen we toch wel honger te krijgen, maar we waren nog niet bij ons huisje en de winkels waren inmiddels al dicht…

Terwijl we verder reden verdween langzaam al het groen en werd het landschap steeds zwarter met alleen maar lavarotsblokken. Zoals het er daar uitzag, zo stel ik me de maan bijna voor. Alleen is daar natuurlijk geen weg...

Inmiddels had de tomtom het gehad leek het en na de zoveelste route wordt berekend besloten we haar te negeren. Langzaam vielen Quint, Tijn en ik in slaap terwijl papa en mama naar ons huisje zochten. We vonden het en eten snel noedelsoep voor we weer verder gingen met slapen. Pas de eerste echte dag in IJsland en we hadden al zoveel verschillende dingen gezien en gedaan! Echt wauw.