Woensdag 30 juli 2014 Egilsstadir

Ook vanochtend deden we rustig aan. Lekker uitgebreid ontbeten we voordat we via de westkant van het meer Lagarfljót naar Litlanesfoss reden. Om deze waterval te zien moesten we eerst een klim van 2,5 km maken. Onderweg kwamen we verschillende kleinere watervallen tegen en grote basaltkolommen. Na over rotsen te hebben geklauterd, over richeltjes te hebben gelopen en met één voet in een rivier te hebben gestaan, zagen we hem eindelijk. Een 118 meter hoge waterval omringt door basalt. Tussen verschillende basaltlagen zat een laag rode klei. De rode kleur werd veroorzaakt door het ijzer wat erin vermengd was en het gaf een mooi effect. Tussen de schaapjes door klauterden we weer terug naar beneden terwijl de zon steeds harder scheen.

Langs de grote waterkrachtcentrale reden we, over de dam Kárahnjkur naar Snæfell, de hoogste berg van oost IJsland met eeuwige sneeuw op de top. Hier was de Hafrahvammagljúfur canyon van wel 160 meter diep, 100 meter breed en 15 km lang. De meest indrukwekkende kloof van IJsland. Deze reusachtige kloof lag voor ons en wanneer we over de rand tuurden zagen we een klein beekje stromen. De diepte bezorgde mij kippenvel. Je kon ook gewoon naar de rand hier lopen, er stond geen hek of niks. Grote kronkels maakte de canyon en hij slingerde echt door het landschap heen. We waren een stuk verder gelopen en vanaf dat punt zag je nog duidelijker hoe diep het was, brr.

Een stukje offroad reden we (omdat dat er nu eenmaal stabieler uit zag dan de weg zelf die vol stenen en grind lag) en vervolgens reden we over een weg die volgens de kaarten niet bestond. Via een weg ontzettend smal en vol met hobbels daalden we af. We reden door een rivier en toen was het daar. Een natuurlijke hete bron (Laugarvellir) mét warme waterval! Bikini's snel aan en terwijl het zachtjes begon te regenen sprongen wij de poel in. Meteen steeg een enorme wolk modder op in de poel en hier en daar zat een algje. Maar wij zaten heerlijk op de stenen langs de rand terwijl het water zeker een temperatuur had van 38°. Hmmm. Quint en Tijn waren niet onder de waterval uit te slaan en begonnen met een uitvoerige modderscrub over hun armen. Heerlijk konden we daar zitten terwijl het zonnetje weer begon te schijnen en niemand anders er was. Tegen een uur of half zeven kwamen we eruit en begonnen we aan de bobbelige terugweg.