Donderdag 31 juli 2014 Mývatn

Vandaag begonnen we met de waterval Dettifoss. Dit is met zijn 100 meter breedte de breedste waterval van IJsland. Hij is 44 meter hoog, en per seconden valt er gemiddeld 193.000 liter water in de Jökulsá á Fjöllum gletsjerrivier. Een oorverdovend lawaai was het wanneer het watervalwater de rivier raakte. Het water landde en sprong vervolgens als het ware weer op door de kracht waarmee het neerkwam. Grote witte wazen van water hingen boven de rivier en ook hier zagen we een regenboog verschijnen. We volgden een 'pad' (lees rotsen waar we overheen klommen met om de 500 meter een paaltje dat aangaf of je überhaupt nog op het pad was, wat vaak niet het geval was) naar een waterval verderop genaamd Selfoss. Deze was beduidend minder hoog maar het waren ontzettend veel watervallen naast elkaar, iets dat er heel indrukwekkend uitzag. Het begon steeds harder te regenen en we glibberden voorzichtig terug over de rotsen. Dat mama en Tijn opeens 10 meter hoger uitkwamen op een rots werkte ook nog niet helemaal mee... Heel, maar doorweekt, bereikten we de auto die meteen op 25° gaat om ons droog te maken.

We reden naar Húsavík in de hoop dat we mee konden op een whale safari. Helaas was het zo'n stormachtig weer dat het eigenlijk te gevaarlijk was, dus dat ging niet door. De Atlantische oceaan zat vol schuimkoppen en sloeg wild tegen de kliffen. Het was inderdaad misschien niet de beste tijd om het water op te gaan. De boottocht stelden we uit en in plaats daarvan gingen we boodschappen doen. We kwamen naast euroshopper nu ook Honig tegen met een volledig Nederlandse verpakking...
Met de boodschappen op schoot reden we naar ons nieuwe huisje in Mývatn. Wauw, wat een douche hebben we hier! 300 standen, water van alle kanten, stoomkabine, zelfs een afstandsbediening! De rest van het huisje was ook erg ruim en de bedden lagen heerlijk. We aten een late lunch (half 6 's avonds, je gevoel van tijd verdwijnt wanneer het bijna altijd licht is) en gingen op pad naar de zuidkant aan het meer van Mývatn, het muggenmeer. We begonnen in de meest zuidelijke plaats Skùtustađir, waar we pseudo kraters bezochten die 2300 jaar oud waren. Pseudokraters zijn kraters die geen lava uitbarstingen hebben gehad, maar uitbarstingen van kokend water. Ze hadden dan ook geen magmakamer. Ze werden gevormd wanneer lava over een gebied stroomde waar veel water in de grond zat. Doordat dit water zich een weg wilde banen naar boven ontstonden deze pseudokraters. Nadat we er een aantal bekeken hadden (de krater was nu gewoon begroeid gras) en belaagd te zijn door zo'n 100 muggen keerden we terug naar de auto. De volgende stop was Dimmuborgier, wat de donkere burcht betekend. Van oorsprong was het een diep meer, waarin lava al gedeeltelijk gestold was. Toen dit weg stroomde, zakte een deel in en zo ontstonden grillig gevormde lava rotsen. Dit gebeurde allemaal 2000 jaar geleden. Nu vond je er paden die je van het ene naar het andere punt brachten, terwijl je in de rotsen om je heen met een beetje fantasie de raarste dingen zag. Een vis, schedel van iemand, hondenkop en een Gotische kerk. Door de puntvormige bogen bij de 'ingang' van de rots stond deze rots erom bekend een Kirchje (kerk) te zijn. Bovenop deze kerk had een aantal maanden per jaar een gier zijn nest.
Terwijl wij over de paden liepen, liep Tijn een stukje achteruit, zo de afgrond bijna in. Gelukkig lagen er bomen die hem een halve meter lager opvingen en was er niks ernstigs gebeurd. We zijn verder gelopen naar een grot en hebben figuren gezocht in verschillende rotsen. Ook deze souvenir shop moest er aan geloven en werd even goed bekeken voor we terug naar het huisje reden. Snel avond gegeten en even lekker genikst.