Zaterdag 2 augustus 2014 Mývatn

Al vroeg waren we in Húsavík voor de Whale Watching boottrip. Met nog 8 anderen, een kapitein, een gids en een zodiac, gingen we walvissen spotten in de Skjálfandi baai. Maar eerst nog even langs een puffineiland! Grote groepen puffins zaten hier en overal waar je keek zag je deze gekke vogels. In de lucht vlogen ze met velen tegelijk rondjes terwijl andere ronddoberden op het water of visjes vingen voor de jongen. Nogal onhandig probeerde sommigen weg te vliegen toen onze boot langs kwam. Maar door het gewicht van hun snavel gaat het vliegen lang niet altijd zo vloeiend. Als onhandige eenden scheerden ze laag over het water om er vervolgens in te duiken. Hoewel ze onhandige vliegers zijn kunnen ze duiken als de beste. Tot wel 60 meter diep gaan ze om een visje te vangen en ze kunnen 1,5 minuten onderwater verstopt blijven. Terwijl wij overal zwarte puntjes zagen, vaarden we langzaam verder de baai uit. Er werd ons verteld goed op te letten en het te melden als je iets zag op het water. Binnen 10 minuten was het al zover. We hadden een Minky Whale (dwergvinvis) gespot. Nog wel in de verte, dus de boot keerde en snel gingen we er op af. Het was duidelijk dat de Minky Whale er iets minder zin in had (of gewoon erg verlegen was) want hij bleef behoorlijk lang onderwater en ging eigenlijk steeds verder weg. We besloten door te varen en daar dook opeens een groepje witsnuit dolfijnen op! Vier of vijf rugvinnen dansten over het water terwijl ze soms iets dichterbij kwamen en soms juist verder van ons af gingen. De gids vertelde dat het heel bijzonder was dat we in zo'n kort tijdsbestek al zo veel gezien hadden, vooral omdat de afgelopen paar dagen er bijna geen vissen te zien waren geweest. We gingen verder met de boot en we dachten weer een dolfijn te zien. De gids zei dat het een Harbour porpoise was, een 'gewone' bruinvis. Deze was duidelijk een stuk schuwer en bleef op een veilige afstand van de boot. Ze ging kopje onder en we zagen haar niet meer terug. We hadden al drie soorten vissen gezien, weliswaar van een afstand maar zo ontzettend gaaf! Opeens werd er voor in de boot geschreeuwd, we moesten gaan zitten en de boot gaf gas. Er waren twee Humpback Whales (bultrug walvissen) gespot! En ze zwommen samen! In de verte zagen we water omhoog spuiten: daar zaten ze. Ze komen vijf keer boven om adem te halen en vervolgens nemen ze een duik om vijf minuten onder te blijven. Wauw, wat waren ze groot! De gids schatte ze zo'n 13 meter lang! Schitterend was het om ze van zo dichtbij te zien. Na vijf minuten kwamen ze beiden omhoog om weer lucht te happen. Wanneer we goed keken zagen we de bobbelige structuur op hun hoofd. Een heel kleine rugvin hebben ze als je kijkt naar de lengte van hun lichaam, maar soepel glijden ze door het water. Wanneer ze de vijfde ademteug hebben gehaald beginnen ze aan hun duik. De bekende foto's van zo'n grote staart boven het water zijn op dit moment gemaakt. Hun staart is boven het water terwijl hun reusachtige lichamen onder zijn, soepel glijdt de staart ook onder en dan zijn ze weer verdwenen. We wachten weer vijf minuten en het tafereel hethaalt zich. Weer steekt die prachtige staart op het einde boven het water oppervlak uit. De gids vertelt ons dat de onderkant van de staart, die wij nu de hele tijd zien, als het ware een vingerafdruk is. Daaraan herkennen wetenschappers verschillende bultruggen. Net zoals onze vingerafdrukken is hun staartprofiel ook uniek. We blijven bij ze in de buurt varen, maken foto's en genieten van het uitzicht. Dat zij ons ook wel interessant vinden blijkt wanneer ze steeds dichter bij de boot opduiken. Opeens zie ik naast mij een enorme staart oprijzen uit het water en met een harde klap slaat deze op het water. Spetters vliegen alle kanten op en ik kan alleen maar denken, woow, als het 3 cm meer naar links was geweest had ie onze boot geraakt... Het slaan met de staart op het water, vertelt de gids, is volgens wetenschappers vaak een signaal van liefde en blijdschap. Wanneer ze gewoon onder water duiken doen ze dat namelijk niet. Zo dichtbij zag je nog beter alle verschillende vlekjes op de witte onderkant van de staart. Hier in het noorden zijn de onderkanten wit, terwijl in zuidelijkere gebieden de onderkant meestal zwart is. In de zomerperiode komen ze hierheen om hun buik helemaal vol te eten, in de winter zakken ze af naar het zuiden om daar, in de warmere wateren, kalfjes te krijgen. Ondertussen krijgt iedereen een klein glaasje met daarin IJslandse sterke drank, die alleen bij de buurman van de gids te krijgen is... Háustón heet het en er zitten iets van bessen in. Mijn keel wordt warm wanneer ik het drink en het smaakt ontzettend zoet. Dan duikt er opeens een andere bultrug walvis op en ook deze maakt weer een mooie duik. Helaas is het dan bijna tijd om terug te gaan en keert de boot langzaam om. Omdat het de snelste boot van heel Húsavík is, wordt het gas opgevoerd en met een paar scheve bochten bereiken we de haven weer. Wauw, wat een tocht was dat!

Nadat we met een heerlijke IJslandse donut een beetje waren bijgekomen van de tocht gingen we naar het walvismuseum en zagen daar allemaal informatie over de vissen die we net gezien hadden. Grote skeletten van dood aangespoelde walvissen hingen er, grote lessen over dat we voorzichtig moeten zijn met de natuur, teksten over wat de walvissen eten en wat voor een staartvinnen ze allemaal hebben. Het museum is klein maar leuk opgebouwd en na een uurtje hebben we vrijwel alles gezien. We besluiten om naar Akureyri te gaan, een voor IJslandse begrippen grote stad. Leuke winkeltjes duiken aan alle kanten op en het is een drukste van jawelste op straat. Over zijn mensen, is muziek en zie je balonnen. We gaan wat winkels in, passen wat, en komen erachter dat er een jaarlijks festival aan de gang is. En ze hebben geluk, het weer is heerlijk. Ik heb de mouwen van mijn shirt opgestroopt en geniet van de warme zon. Nog geen shortjes weer, maar beter dan de fleecetrui en muts die ik gister nog nodig had! We eten een ijsje (daar zijn de IJslanders gek op, je kunt echt OVERAL ijs kopen) en lopen nog een winkel in waar ik een geweldig wit vest zie, van IJslands wol^^ en met het vest in een tas lopen mama en ik de winkel weer uit (:
Inmiddels hebben we de hele 'stad' gezien en is het al avond. We keren terug voor een laatste nacht in dit huisje voor we morgen vertrekken naar ons laatste huisje.