Dag 7 tot en met 10

Dag 7
Vanochtend konden we lekker rustig aan doen en na het ontbijt vertrokken we naar de Rocky Aus Mountains. Hier hadden we al meteen veel geluk want een deel van de wilde paarden die vaak moelijk te spotten zijn, hadden zich nu verzameld rondom een waterbron. Vanuit de uitkijkplaats was dat ontzettend dichtbij. In de verte zagen we nog verschillende kuddes lopen die niet dichterbij wilde komen, maar inmiddels hadden we er al best veel weten te spotten.
Verder stopten we onderweg niet heel veel. We riepen als we een kuddu/ zebra/ spiesbok of ander (voor ons) bijzonder dier zagen en verwonderden ons over alle verschillende landschappen waar we doorheen reden. Van prairie tot maanlandschap, we zagen vanalles.
Bij de Little Sossuslodge aangekomen konden we meteen mee met de sundowner drive in hun naastgelegen game park. In grote jeeps reden we daar tussen de bomen terwijl we Zazu de giraffe zagen, een kudde zebra's, wilde beests, springbokken, spiesbokken, blesbokken en hartebeesten. Terwijl de zon langzaam onder ging, stopten we bij een plek waar een grote kudde oryxen stond te grazen. De lucht kreeg allemaal verschillende kleuren en ondertussen bleven wij naar de oryxen kijken, alweer een wauw momentje....
Nadat de zon helemaal onder was, vertrokken we weer richting de lodge en aten daar ons avondeten voordat we weer gingen slapen.

Dag 8
Om 5 uur ging al de wekker en iets voor 6 waren we al opweg naar de Sossuvlei. Voor vandaag stond Duin 45 beklimmen op de planning. Even voor zeven stonden we voor het park en terwijl de zon opkwam, gingen de poorten open. Meteen reden we door naar de beroemde Deadvlei, wat nog een behoorlijk hobbelende weg was. Hier beklommen we Duin 68. Een duin vol rood zand dat zich vormde naar je voeten bij elke stap die je maakte. Terwijl de duin langzaam hoger werd, werd ons uitzicht steeds weidser. Van bovenaf hadden we een schitterend uitzicht over de witte gebarste grond en we besloten we duin af te glij/ lopen naar die vlakte. De bomen staan er al jaren en het is een bijzonder kleurenspel: de knalblauwe lucht, het rode zand en de witte kleugrond.
Vanuit hier gaan we naar Duin 45, die beroemd is om zijn hoogte. Het waaide er ontzettend hard en het is mij een raadsel hoe mensen om zich heen kunnen kijken en weten waar ze hun voeten plaatsen op die smalle duinkam. De top heb ik gehaald met ontzettende bibberbenen en de rest van de familie was al drie keer afgedaald voordat ook ik eindelijk weer met beiden voeten aan de grond stond. De duin is schitterend en het is absoluut bijzonder om hem te beklimmen, zij het met bibberbenen haha.
We besloten onszelf te belonen met de beroemde appeltaart uit Solitaire, waar ook onze slaapplek voor die nacht in de buurt was. Opweg daarnaartoe kwamen we grootoorvossen tegen achter een hekje. Ik stapte de auto uit voor een foto en ze kwamen al richting het hek gerend. "Mooi voor de foto" dacht ik nog, totdat ze onder het hek door renden recht op mij af. Hup, heel snel die auto in!
In Solitaire genoten we van de appeltaart en op ons gemak gingen we naar het guesthouse. Overal stonden hier beeldjes, maksers, hoorns, dierenvellen en dierenhoofden. Ik weet nog steeds niet goed wat ik ervan vond. Het avondeten vond plaats aan een lange tafel en was enigszins ongemakkelijk, maar doordat we al zo vroeg op waren, gingen we gewoon snel slapen.

Dag 9
Vanochtend vertrokken we vroeg uit Solitaire, passeerden we de steenbokskeerkring en twee grote passen voordat we Walvis baai inreden. Hier was niet heel veel te doen en het waaide ontzettend hard. Na even rondgereden te hebben, besloten we verder te rijden naar Swakopmund: het toeristen/vakantie stadje van Namibië. In hun zomer zijn hier de strandhuisjes ontzettend vol en komt iedereen hier luieren aan het strand, sandboarden of iets anders doen.
Bij ons guesthouse aangekomen kregen we te horen dat er voor ons een Little Desert tour was georganiseerd die over tien minuten zou beginnen, maar door gebrek aan wifi hadden ze dit niet door kunnen geven aan ons. Heel snel trokken we een lange broek aan en pakten de camera's, precies optijd voor onze gids die om 2 uur arriveerde.
We reden de Swakopmundse zandduinen in en gingen opzoek naar de Little five. Vijf kleine diertjes die bijna alleen hier voorkomen. Al heel snel hadden we geluk en dat geluk bleef zich aanhouden! We zagen een Palmato Gekko, Shovel-snouted Lizard, Cartwheeling spider en Namaqua Kameleon. Die kameleon was ongeveer 3 maanden oud en ontzettend klein en schattig! De Gekko had hele bijzondere kleuren en het was gewoon heel gaaf om die kleine diertjes zo te zien!
Na de tour liepen we langs allerlei mooie winkeltjes in Swakopmund en gingen we eten bij een aangemeerde boot in de haven. Wat was het eten hier lekker! Mijn Namibiaanse gerecht had allerlei Griekse invloeden en ik kreeg er een vol bakje tsatsiki bij, hmm. Het eten was zo veel dat we rollend terug zijn gegaan naar het guesthouse.

Dag 10
De ochtend hebben we doorgebracht met rondlopen door Swakopmund, leuke winkeltjes bekijken en een mooi beeldje kopen. Het is jammer dat we hier maar een nacht waren, want er was zoveel te doen! Helaas gingen we weer verder naar Brandberg. Onderweg spotten we weer giraffes en zebra's en in Uis kopen we naast het tankstation een mooi Herero poppetje. Onderweg zien we allerlei kraampjes langs de weg staan met edelstenen, tassen en sieraden. We neusden hier even rond een reden toen verder naar onze slaapplek. Toen we hun terrein opreden, verwezen andere gasten ons meteen naar de camping, daar liep namelijk een woestijn olifant rond! Snel reden we daarnaartoe en daar stond een reusachtig vrouwtje rustig bladeren te eten en zichzelf een zanddouche te geven. Na heel voorzichtig te zijn langsgereden, chekten we ons in bij de receptie. We besloten naar de White Lady te gaan, een 3000 jaar oude rotsschildering met eromheen andere, 5000 jaar oude, rotsschilderingen. Toen we daar aankwamen kregen we te horen dat vier mannetjes olifanten de ingang blokkeerden en dat het bijna 4 uur was, de tours zouden eigenlijk niet meer vertrekken. Toch ging de gids met ons op pad en met een bijna marathon tempo verplaatsten we ons door de vallei. Hij vertelde ons dat we fit genoeg waren (yes!) om over de rotsen te klimmen om zo achter langs de olifanten te gaan om bij de White lady te komen. Die marathon hike werd nog even moeilijker gemaakt met een enorme rotspartij en we waren blij dat we in de Fish River Canyon goed hadden geoefend met over rotsen hiken. De olifanten stonden minder dan 10 meter bij ons vandaan en ze waren zo gróot! We zagen ook een spoor van vernielling dat ze hadden veroorzaakt toen ze hierheen liepen: ongevallen/ omgeduwde bomen en grote bergen poep. In een recordtijd kwamen we aan bij de muurschilderingen waar werd verteld dat de White Lady eigenlijk een man was maar dat ze daar pas later achter waren gekomen. Het was indrukwekkend om te zien hoe gedetailleerd de tekeningen waren die ze zoveel jaren geleden gemaakt hadden.
Op de terugweg hadden de olifanten meer ruimte voor ons gemaakt en hoefden we niet meer over de rotspartij heen te klimmen. Mijn kleine broertje vond natuurlijk weer vanalles waaronder stekelvarkenstekels en mooie stenen. We zullen maar zeggen dat zijn ogen dichter bij de grond zitten haha.
In het restaurantje dat bij de huisjes hoorde, aten we 's avonds en na het eten begonnen de werknemers een aantal Afrikaanse liedjes te zingen. Dat klonk zo mooi en het was even zo bijzonder...