Woensdag 16 oktober 2013 Moskou

Vanacht heerlijk geslapen en na het ontbijt zijn we er weer op uit getrokken, dit maal naar de Tretnakovgalerie.  In dit museum hangen allerlei Russische kunstenaars van de zeventiende tot begin twintigste eeuw. De eerste schilderijen waren erg statische portretten van de adel. Niet echt wat ik leuk vind, maar naarmate de tijd vorderde kwamen er meer landschappen en gelovige schilderijen. Het werd minder statisch maar soms ook stukken vager. Dacht je van veraf een heel gedetailleerd schilderij tegemoet te lopen dan bestond het van dichtbij opeens uit lange vage vegen. Ergens rond de negentiende eeuw was er ook een schilder die schilderijen van allemaal buitenlandse dingen maakte. Het hadden echt zo foto's uit een reisgids kunnen zijn. Toen kwamen we bij de twee zalen van Ilja Repin, die ik eigenlijk vanwege school wilde zien. Hij had vooral hele grote schilderijen maar zijn manier van portret schilderen was niet helemaal mijn stijl. Zijn grotere voorstellingen vond ik dan ook veel mooier, hier kon je echt een verhaal achter verzinnen.
Uiteindelijk hebben we meer dan twee uur door het museum gelopen en je zag dat sommige stromingen uit de negentiende eeuw juist wel tot Rusland waren door gedrongen en veel bekendere stromingen weer niet.
Toen we de hele Tretykovgalerie bezichtigd hadden zijn we nog door de omliggende buurt heen gelopen. Een echt Russische eetgelegenheid kwamen we tegen waar echt de locals zaten. We waren de enige niet-Moskovieten en we hebben ook geen idee van wat we gegeten hebben. Op de gok kozen we wat en het was heerlijk. Een soort rookworst in een broodje, bladerdeeg vouwsel met ham en kaas, een gehaktbal met daar ook groente in en een soort oliebollendeeg met daarin vlees.  Ook hadden we een rood sap waarbij er nog vruchten (denken we) op de bodem lagen. Na de lunch was het weer tijd om verder te gaan, op naar Kremlin deel twee. Vandaag gingen we de wapenkamer bezoeken en na veel gedoe en onduidelijkheden konden we uiteindelijk naar binnen. Het is ook zo praktisch dat daar niemand Engels spreekt...
Een audioguide leidde ons binnen rond en wauw wat een pracht en praal. Boeken, kronen, kettingen allemaal rijkelijk bezet met verschillende stenen en diamanten hadden ze ook echt genoeg. Een overdadigheid aan juwelen, kronen, iconen, eieren, borden, vazen en nog veel meer.  Jurken met een taille, nou zo dik is mijn bovenbeen.... geen idee hoe daar ooit iemand heeft ingepast.  En dure, mooi gestoffeerde en met sieraden behangen gewaden voor geestelijken, soms zelfs met bijpassende hakkenschoenen. Toen kwamen we in de ruimten met koetsen. Dat ze in die tijd al zulken dingen konden maken. Wielen van anderhalve meter doorsneden en zelfs sleekoetsen, hiermee sleeden ze in wintertijd van Sint Petersburg naar Moskou. Ook waren er kindersleeën, deze werden getrokken door pony's en er liepen dwergen naast... De koetsen waren zo overdadig. Op het eind stond zelfs een koets met rubberen banden! De enige of een van de enige koetsen ter wereld die dat had. Het verbaasde mij echt wat ze vroeger allemaal voor cadeaus en geschenken ze elkaar gaven en wat voor een ingewikkelde tsarengeschiedenis Moskou kent.
We metroden naar het appartement terug om even iets te eten en onze dans spullen te halen, vanavond gingen we dansen! De metro naar het dansen toe ging goed,  die hebben we inmiddels wel door. Maar toen moesten we nog de weg zoeken en deze stond niet op de kaart genoemd... Hele uitdaging dus. Een aardige Moskoviet (bijna wonder!) Ging ons de weg wijzen... Hij liep wel even mee en na lange tijd en nog een keer verdwalen kwamen we bij de dansschool uit. Met allemaal Russisch gebrabbel werden we de kleedkamer ingeduwd en toen we eruit kwamen werden we een studio ingeduwd. Hier werd gevraagd of iemand Engels sprak en dat was dat. Binnen een paar minuten hadden we door dat dit niet modern was en na veel Russisch gepraat, geen idee waar ze het over hadden, kwamen we in de goede zaal terecht.  Onze leraar Sergei was ontzettend lenig en al helemaal voor een jongen en hij kon zelfs Engels.  Vijf woorden max. En wij kunnen soort van dansrussisch; Rash, dwa, tri en chaiz (geen idee hoe je het schrijft, zoals dit klonk het ten minste) lijken een, twee, drie en nu te betekenen.  Hij riep het in ieder geval heel vaak. Drie vrouwen vertaalden ons zo nu en dan een correctie en verder moesten we gewoon goed kijken. Bla bla bla battement bla arabesque bla bla caperiool zo klonk voor mij de les zo'n beetje. In totaal deden we maar twee oefeningen veelal zonder muziek, heel anders dan ik gewend ben. Aan het eind van de les kregen we een stuk van het NDT te zien en hieruit hadden we een stuk geleerd, echt gaaf! In de les was een heel aardige vrouw die zowel Engels als Duits sprak. Dat bleek door haar stage in Duitsland te komen en ze wilde ons de weg wel wijzen naar de metro, echt heel lief. Onderweg vertelde ze van alles over dansscholen en schreef ze nog wat adressen op. Ook vertelde ze dat het echte Russische mentaliteit is om vooral met jezelf bezig te zijn en niet te lachen, iets wat zij wel gewoon veel deed. Op de metro halte hebben we haar ontzettend bedankt en vlak tegen over het appartement zijn we nog wat gaan eten. Een heerlijke burger caprese en toen gingen we heerlijk slapen.