Zaterdag 21 maart 2015

Vroeg staan we op en met een lekker broodje mozerella ontbijt ik. We lopen naar de campus van Columbia terwijl de stad bedekt is met een dikke laag sneeuw. Mooie witte bomen en struikjes. Trappen en gebouwen zien er net iets sprookjesachtiger uit en New York lijkt op het New York uit een sneeuwbol. Omdat het spring break is, is de campus verlaten en kunnen wij heerlijk rondstruinen. Wanneer er heel veel sneeuw is, maken ze schijnbaar van een deel van de trappen een glijbaan! Hoe gaaf?! Ook blijken er sinds de oprichting al 80 Nobelprijswinnaars te zijn afkomstig van Columbia. Nijmegen heeft er één.... We gaan het gebouw van psychologie in en kijken in het rond. Ook hier hangen briefjes voor proefpersoon punten op een staat het psychologie teken overal groot op. Wanneer we verder gaan over de campus vind er een sneeuwballen gevecht plaats en wordt er een sneeuwpop gemaakt. Nadat we bijna alles gezien hebben lopen we via een ontzettend mooi park naar de metro. Het is even opletten aangezien de treden zijn veranderd in een ijsbaan maar al snel zitten we in de metro richting Soho. Een van dé wijken in New York. Wanneer we daar uitstappen is de zon fel gaan schijnen en is de sneeuw al hard aan het smelten. Hier en daar lijkt het gewoon te regenen zo hoog is het smelt tempo. We duiken een leuk koffietentje in en een heerlijke warme mok chocomelk met slagroom en kaneel wordt voor mijn neus neergezet. De slagroom is zoet en het is echt even genieten. Even niet haasten maar gewoon rond kijken en alles in je opnemen. Onderweg zien we leuke kraampjes staan waarvan één ontzettend mooie ringen verkoopt. 2 mooie ringen verder komen we aan bij de volgende kraam. Een fotograaf die allemaal jaren '70 barbies op de foto heeft gezet. Ontzettend gave foto's zitten er tussen. Hij vertelt dat sommige foto's gemaakt zijn in LA, Hollywood en Miami. In grote hotels en op bekende boulevards. De foto's zijn geweldig en iemand koopt er twee. Dan komen de leuke winkeltjes. Een waar je je hele eigen lippenstift kunt maken. Super leuk ziet dat er uit! Helaas is het behoorlijk duur en werken zij op afspraak. Wie weet een volgende keer!
We gaan lunchen bij een klein uitziend Mexicaans restaurantje en het smaakt heerlijk. Quasidillias met koreander, kaas en room. Hmmm. Een groot bord nachos voor ons allen is zo op. We winkelen nog verder en zien heel van Soho. Een marktje komen we tegen dat natuurlijk helemaal afgelopen moet worden en we belanden weer op Broadway Street. Vanaf hier de metro in naar Guggenheim aangezien we tussen kwart voor 6 en kwart voor 8 zelf mogen bepalen wat we betalen. Een rij om het hele blok (!) staat er, maar gelukkig staan we snel binnen. Wat een gebouw! Wanneer je lang omhoog kijkt lijken de verdiepingen bijna te draaien en alleen op de begane grond kun je in het midden lopen. Als een soort schelp loop je rondjes omhoog langs zes verdiepingen. Een van de hoofd exposities van dit moment is On Kawara. Een Japanse man die werkelijk alles heeft vastgelegd. Ik kende een serie van hem via kunstgeschiedenis en die was daar ook te zien. Hij heeft voor een periode van 48 jaar elke dag een schilderij met de datum van die dag geschilderd. Afhankelijk van waar in de wereld hij op dat moment was, is de volgorde. (Dmj of mdj). Kreeg hij een schilderij niet af voor middernacht dan werd het vernietigd. Soms schilderde hij er ook twee op een dag. Maar daarnaast heeft hij schijnbaar nog ontzettend veel andere series gemaakt. Zo heeft hij elke dag gedurende een hele lange periode, een postkaart naar iemand gestuurd met daarop hoelaat hij is wakker geworden die dag. De kaarten en poststempels laten zien dat hij overal ter wereld geweest is. Hij heeft tekst omgeschreven in code en de sleutel ervan veranderd. Teksten werden gecodeerd in kleurstreepjes, braille maar ook getallen. Vele A4-tjes met non stop 7 biljoen 300 duizend 68 honderd 5 miljoen 98 honderd etc etc etc. Ook zijn er klappers die vele jaren van zijn leven bestrijken met wat hij die dag gelezen heeft. Welke mensen hij die dag ontmoet heeft en welke routes hij heeft afgelegd. Een tijd lang heeft hij zelfmoord faxen gestuurd met daarin telkens het zinnetje 'I am still alive'. Ik weet nog steeds niet helemaal of ik geweldig vind hoe hij alles van zijn leven gedocumenteerd heeft of dat ik het bijzonder vind dat musea er zoveel geld voor betalen. Of beiden....
Ook was er een expositie van een Iraneese vrouw die schitterende ruimtelijke dingen had gemaakt met spiegels. Heel simpel begonnen met een driehoek, werd een vierhoek en vervolgens een vijf-, zes-, zeven-, acht-, negen-, en tienhoek! Het was helemaal in 3d en bij sommige werken hebben we gebiologeerd staan kijken. Het is ontzettend bijzonder om op zo'n manier door een museum geleid te worden, maar ik vind het jammer dat er maar een vrij klein deel blijvende collectie te zien is. Met een gele taxi (!) zijn we terug gegaan naar het hostel om op nog een paar mensen te wachten. Met zijn allen zijn we gaan eten bij een heerlijk restaurant. Een chicken curry die pittig is, maar niet te, ligt op mijn bord. Ik heb bijna nog nooit zo lekker gegeten!
Na het eten is het snel klaarmaken want rond 11 gaan we naar een echte New Yorkse club. Een deal met de eigenaar zorgt ervoor dat ook de 19 en 20 jarigen binnenkomen en het is een hele beleving! Serveersters in kanten bh's en kanten jurken. Kooien waarin gedanst kon worden. Palen, cocktailbarren, een Chandelier kamer (vanwege alle kroonluchters) en drie verdiepingen club. Met grote kruizen op onze handen, zodat we echt geen alcohol zouden krijgen, hebben we gedanst tot de club ging sluiten. Snel het bed in voor een korte nacht.